ผู้ประท้วงหลายพันคนพากันไปที่ถนนในเมืองหลวงของตูนิเซียเพื่อแสดงการต่อต้านประธานาธิบดี การประท้วงแบบขนานโดยขบวนการทางการเมืองซึ่งต่อต้านซึ่งกันและกันอย่างสุดซึ้งได้จัดขึ้นที่ตูนิส ทั้งสองกลุ่มประณามไกส์ ไซอิดในฐานะผู้มีอำนาจเผด็จการซึ่งกำลังย้อนกลับความก้าวหน้าทางประชาธิปไตยที่เกิดขึ้นตั้งแต่การจลาจลในปี 2554
พวกเขายังเรียกร้องความรับผิดชอบต่อวิกฤตเศรษฐกิจของประเทศซึ่งประสบปัญหาการขาดแคลนอาหารและเชื้อเพลิง ผู้วิพากษ์วิจารณ์นายซาอิดกล่าวหาว่าเขาก่อรัฐประหารและพยายามเปลี่ยนตูนิเซียกลับเป็นระบอบเผด็จการ ซึ่งเป็นระบบของรัฐบาลที่ดำเนินการโดยบุคคลเพียงคนเดียวที่มีอำนาจเด็ดขาด ภายหลังการปลดนายกรัฐมนตรีและระงับรัฐสภาในเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2564 หนึ่งปีต่อมา นายซาอีดได้ผลักดันรัฐธรรมนูญที่รับรองการปกครองแบบคนเดียวของเขาภายหลังการคว่ำบาตรโดยพรรคฝ่ายค้านหลัก รัฐธรรมนูญฉบับใหม่เข้ามาแทนที่ร่างฉบับหนึ่งในสามปีหลังจากอาหรับสปริงในปี 2554 ซึ่งตูนิเซียโค่นล้มเผด็จการซีเน อัล-อาบีดีน เบน อาลีผู้ล่วงลับไปแล้ว มันทำให้ประมุขแห่งรัฐควบคุมโดยผู้บริหารเต็มรูปแบบ คำสั่งสูงสุดของกองทัพ และความสามารถในการแต่งตั้งรัฐบาลโดยไม่ได้รับการอนุมัติจากรัฐสภา